Elveda Şehr-i Ramazan

Ey Şehr-i Ramazan öyle serin ve hoş estin ki Ağustos sıcağını hissettirmedin hiçbir zaman… Geldin…ve bir rüzgar misali esip geçtin….

Sen bizleri öyle sevdin ki her sene on gün öncesinden geldin ama biz layıkıyla sevemedik seni..

Heyhat!  Gel gör ki bazıları hiç tadamadı manevî huzurundan, normal bir ay gibi muamele ettiler.

Sanki hiç ölmeyecekmiş gibi yediler sadece… Bayram geliyor diye sevindiklerinde  o kadar sahteydi ki sevinçleri, sözleri… Ama ne yaparsın bu devirde kimseye bir şey denmiyor ki … Ben sadece dualarda saklıyorum onları… Bir kez de olsa manevî huzurundan tatmaları için…

Ey Şehr-i Ramazan hiç gitmesen… Hep kalsan… Dünyayı huzurunla sarsan…. Çünkü televizyonlar sen gelince geliyor kendine …Sen gelince anlıyor tok açın halinden…Sadece sen gelince huzur sarıyor bu şehri….

Ey! Sahuruyla, iftarıyla, açlığıyla, susuzluğuyla, tatlı ve sevimli Ramazan. Seneye yine on gün öncesinden görüşmek üzere gel emi…

Suyu verene, seni sevdirene, bizi bu dünyaya getirene, dünyadaki bütün mazlumların dertlerine ortak olacak bir beden, bir yürek verene Hamd-ü Senalar olsun.

Ey Rabbim! Tut ellerimden sonsuz kudretinle, beni hiçliğe düşmekten alıkoy, unutulmuşluktan uzak eyle varlığına komşu eyle beni…

Amin.