Az İnsan Çok Huzur mu?

Bugünlerin popüler sözlerinden oldu “Az insan, çok huzur”. Peki, ne kadar azaltabiliriz etrafımızdaki insan sayısını ya da gerçekten azalan sayı bize huzuru verecek mi? Ve kimlerden başlamalıyız bu işe?

Önce akrabalardan elemeler, sonra komşulardan, arkadaşlardan diyerek devam ederiz değil mi!

Bütün bunları huzur için yapacağız hayatımızda... Huzuru verecek olan ne istiyor bizden?

Akrabalar için;
Ebu Hureyre’den radiallahu anh rivayetle Peygamberimiz aleyhisselam; “Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse, misafirine ikram etsin. Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse, akrabasına iyilik etsin. Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse, ya hayır konuşsun ya da sussun!” buyuruyor. (Buhari, Edeb)

Komşularımız… “Karşılaşmasak ne iyi olur, inşallah benim kapımı çalmaz.” diye söylendiğimiz kişiler.

Ebu Hureyre’den radiallahu anh rivayetle Peygamberimiz aleyhisselam; “Vallahi iman etmiş olmaz. Vallahi iman etmiş olmaz. Vallahi iman etmiş olmaz!” buyurdu. Sahabeler “Kim iman etmiş olmaz, ya Rasulallah?” diye sordular. “Yapacağı fenalıklardan komşusu güven içinde olmayan kimse!” buyurdu. (Buhari, Edeb)

Allah’a ve ahirete imanı doğrudan etkileyen kimseler, akrabalarımız ve komşularımız.

10 yıl öncesi ile günümüze bir bakalım. Bugün imkânlar çok daha fazla ama insanımız huzursuz. Önceden komşular birbirlerini çok iyi tanırlarken şimdi çoğumuz komşulardan habersiz.

On yıl önce daha sık akraba ziyaretleri vardı, şimdi ise neredeyse bayramdan bayrama hatta tatili tercih edip gidenler için bayramlarda bile yok artık.

On yıl önce arkadaşlık ilişkileri çok daha samimi ve dostane iken şimdi ise çok daha soğuk, resmi ve menfaate dayalı.

Genel olarak baktığımızda son on yılda epeyce bir azaltmaya gitmişiz. Buna karşın birçok insandan da şu sözü işitiyoruz: “Kendimi çok yalnız hissediyorum.” Artık çözüm için psikologlara gidiyoruz. Sebep ise yalnızlık…

Bizler kendi hayatlarımızı yeniden gözden geçirip insan azlığıyla değil, Rabbimizin rızası ile huzur bulacağımızı unutmamalıyız.